Drugie Życie Bree Tenner

Kurde jak się wściekłam po przeczytaniu tej książki. Nie dość, że musiałam czekac 165 stron na Carlisle'a, to jeszcze zrobiła z niego... Ja nie wiem, jak to nazwać, ale Carl sypał tekstami np. ,,Zmieniłaś może zdanie? Nie chcę Cię zabić, ale będę do tego zmuszony, jeśli się nie uspokoisz". I inne tego typu. W życiu bym nie pomyślała, żeby włożyć mu w usta takie słowa!!!!
Ale do rzeczy. Opowieść o piętnastoletniej dziewczynce wcielonej do armii nowo narodzonych. Bree musi zdobywać pożywienie, tak, żeby nie wkurzyć Riley'a, a do tego tak, żeby przeżyć wśród nieokrzesanych, w większości tępych wampirów. Na swojej drodze spotyka dwoje sprzymierzeńców- Diego, z którym połączyło ją coś więcej i Strasznego Freda, którego dość odrażające umiejętności pozwoliły jej przeżyć.
Książka wciągająca, z resztą jak wszystkie S. Meyer.
Znielubiłam po tym wszystkim Rileya. Okazał się parszywym kłamcą i sukinsynem. A myślałam o nim jak o marionetce w rękach Victorii. Niestety okazał się tak samo podłym draniem jak ona. Sad

Hm..
Książeczka nawet ciekawa, ale ogólnie troche mnie nudziła.
W każdym razie miło sie czytało. Fajnie poznać wampiry od innej strony.

Ja szczerze mówiąc nie czytałam zbyt dokładnie. Zasuwałam do Carlisle'a, chciałam wiedzieć jak to wyglądało z jej strony. I się rozczarowałam.

Przez cenę dość długo zatsanawiałam się czy w ogóle warto tę książkę kupić... W końcu na jakiejś obniżce w "Martasie" kupiłam ją trochę taniej.
Poza tym ubolweam nad jej wydaniem - zdecydowanie wolałabym posiadać ją w miękiej oprawie (całą sage mam w miękiej).

Co do treści to trochę mnie znudziła, ale ogólnie po "Pamiętnikach" Casanovy była to całkiem miła odmiana.

Mam ten sam ból z oprawą Razz

Beznadzieja...

Tam mam to samo z oprawą co wy..nie było miękkiej.
Ja kupiłam tą książkę ze względu na Carla, bo chciała go..wiecie tamten czas xD
Przeczytałam ją bardzo, bardzo szybko bo nie mogłam się doczekac na szanownego pana doktora i co...tak jak carlie mówi, sypał jakimiś tekstami..Esme też była dziwnie przedstawiona.
Ogólnie czułam takie wymuszenie na akcji, jakby chciała dorobić więcej zdan, żeby wyszła z tego książka

Przerost formy nad treścią, krótko mówiąc. Książka pisana na siłę.
W temacie wkradł się błąd. Tanner, oczywiście Smile

MI ta książka się nawet podobała. Nie była zła... Najbardziej mi się podobała interwencja Volturi...